Aktualizacje map i odsetki zatrzymania zostały dokonane do mojego wcześniejszego postu. Oto mapa czwartego ognia palenia w Se Arizona, theOgień pomnika. Ten jest tylko 10% 17% 15% 27% zawarte i płoną na południowym krańcu gór Huachuca do Meksyku. Właśnie otrzymałem również smutną wiadomość, że dom Noela McFarland został pochłonięty przez pożar. Noel jest dobrze znanym i szanowanym entomologiem, który wywarł ogromny wpływ na dziedziniec. Chociaż nie mam pełnych szczegółów (I nie wierzę, że ktokolwiek został ranny przez ten blask); Jest prawdopodobne, że jego przełomowa kolekcja setek tysięcy Lepidoptera została utracona. Życzę Noelowi powodzenia, i może tylko mieć nadzieję, że strata nie była całkowita.
Ponieważ zbliża się lipiec i jest czekamy na spotkanie Pacific Coast z Lepidopterists’ Społeczeństwo. W tym roku odbędzie się w Prescott Arizonie, o 2 godzin na północ od Phoenix. I od tej chwili jest to jeden z niewielu miejsc w Arizonie nie w ogniu. Jestem pewien, że wszyscy słyszeli o ogromnych pożarach teraz, ale tutaj jest aktualizacja z biologicznego punktu widzenia nieco. Co najważniejsze wszyscy powinniśmy być wdzięczni za strażaków z narażeniem życia do walki tych pożarów.
Z jakiegoś powodu nie mogę połączyć się z interaktywnych map bezpośrednio z witryny InciWeb, ale proszę skorzystać z linków do dalszego zbadania. Chociaż istnieją interaktywne mapy tych pożarów w Google Maps, są kilka dni. Poniżej znajdują się zrzuty z ekranu-map mniej niż 12 godzin życia.
Ogień 1: Największy, Wallow Ogień jest 20% 29% zawarte, człowieka i został spowodowany przez ponad spalania 15 dni. Miałem nadzieję, aby przejść zbierając wokół miasta Greer i Alpine, ale oba mają ogień szybko zagrażające. Region White Mountains of Arizona jest fascynująca mieszanka między południowymi strefa gatunków pustynnych i jedynek Rocky Mountain – rzadka ćma Miałem nadzieję znaleźć tutaj, Alexicles aspersa, prawdopodobnie będą uchylać mnie jeszcze raz w tym roku.
I’ve known for a while that beetles and other inverts occasionally have vertebrates on their menu, but I didn’t really know how large of an animal they could subdue! Even when the odd mantis grabs a hummingbird the size difference is not as substantial as is shown below. This impressive video was published recently in the free onlinejournal Zookeys.
Here is one of the figures from the paper, illustrating more beetles feeding on multiple species of Amphibians!
Gil Wizen, Avital Gasith (2011). Predation of amphibians by carabid beetles of the genus Epomis found in the central coastal plain of IsraelZookeys, 100, 181-191 : DOI:10.3897/zookeys.100.1526
Ups!, Jest prawie wtorek! Powyżej jest Schinia Ligeae (Noctuidae) spoczywając na swojej roślinie żywicielskiej Xylaphiza tortifolia, theMOJAVE ASTER. Sfotografowałem to około trzy tygodnie temu przed miastem Duża sosna, California. Azby były grube w dolinach poniżej śniegu Sierra, a ćmy były obfite. W jakiś sposób te średniej wielkości Schinia Uciekaj się z widocznym i leniwym, Nie potrzebujesz nawet siatki, aby je zebrać. Po prostu podejdź i przechyl je w słoik – Wydaje mi się, że brakuje presji na bardziej tajemnicze lub wymijające zachowanie.
Mówiąc o wyraźnie leniwym, Nie było mnie przez większą część maja, a zatem uścisk blogowania. Teraz, gdy śluby i sezon wiosenny się skończył, Wrócę przy biurku i wrócę do blogowania!
Przez następne trzy tygodnie moi koledzy z laboratorium Arachnologia w California Academy of Sciences są na Filipinach! (nie, w ogóle nie zazdrosna…) Podróż jest częścią wyprawy CAS Hearst, a massive effort spanning all of our research departments to survey the deep seas, shallow seas and terrestrial environment of Luzon. dr. Charles Griswold brought two of his PhD students – Hannah Wood and Natalia Chousou Polydouri – to help collect spiders and insects. Particularly, I’m looking forward to the Lepidoptera that Natalia will be bringing back! (I gave her a quick course on field collecting moths). Sadly I’m not there to photograph and collect this diversity myself; but we can all watch enviously as the teams post updates on their progress over the next monthon the expedition blog. There are already lots of great entries and images from the aquatic people – stay tuned for the insects.
Who can tell me what’s wrong below? Not only is it the obvious photo problem, but the author of the article takes some logical leaps to support his premise. Who can tell me what his logical fallacies are? I won’t link to the entire article quite yet because a well known Lepidopterist has already commented – so resist googling the article for the easy answer.
New to the web this week is an excellent resource on theMekoptery Ameryki Północnej. dr. Norm Penny has put together an illustrated guide to all the North American species with habitus and genitalia images. While not very diverse, the Mecoptera prove to be an enigmatic and fascinating group. Take a moment to explore the site and identify your specimens!
Podobnie jak wiele innych zwierząt miejskich, Mission Blue Butterfly (Plebejus icarioides missionensis) to taki, który jest poważnie zagrożony. Ten mały niebieski mieszka w maleńkich fragmentów siedlisk obok wielu milionów dolarów rozwoju w okolicach Zatoki San Francisco. Sto lat temu ten motyl zaczął już spadać, z setkami akrów pięknego wybrzeża zmieniającego się w rozrastające się. Dziś przybrzeżne zarośla szałwii prawie zniknęły, a resztki są opanowane przez inwazyjne rośliny i zwierzęta.
Mission Blue było jednym z pierwszych zwierząt wymienionych w ustawie o zagrożonych gatunkach, uzyskanie ochrony urzędowej w 1976. Wysiłki w ciągu ostatnich kilku lat koncentrowały się na przywracanie siedliska i błękitu wewnątrz tego – z ograniczonym sukcesem. Zanim 2009 ostatni niebieski widziany w granicach miasta był na Twin Peaks w 1997 (i prawdopodobnie lata 70. wcześniej). Dzisiaj Departament Rekreacji i Parków SF wraz z Bay Nature nieco przywrócił Mission Blue na Twin Peaks ze zdrowszych populacji na przylądkach Marin i górze San Bruno (jedyne inne miejsca, z których znany jest motyl). Myślę, że w zeszłym roku mieli około 30 osoby lecące na Twin Peaks. W tym roku liczby spadły, ale w piątek znalazłam trzy samice składające jaja na łubinie – podczas gdy te samice zostały prawdopodobnie przeszczepione kilka tygodni temu, to nadzieja na przyszłość. Niestety jedyni mężczyźni, których widziałem, byli na przylądkach Marin – i miejmy nadzieję, że w tym roku na Twin Peaks widziano mężczyzn (aż do 2011 dane).
Nie jest zaskoczeniem, okazuje się, że reintrodukcja gatunku to skomplikowana gra. Mission Blue wykorzystuje trzy gatunki żywicieli łubinu, Lupinus albifrons, formosus i różnokolorowy. Jednak utrzymanie tych rodzimych gatunków wśród inwazyjnych wymaga radykalnych środków, w tym intensywnego stosowania herbicydów (przeciwko kopru włoskiego, trawa pampasowa i miotła francuska – ale w tym 136 inne rośliny inwazyjne (Marin Flora)). Nie wiadomo, jaki wpływ mają herbicydy na rozwój larw (tylko 17% sukces od jajka do gąsienicy) lub co to robi z rodzimymi populacjami mrówek, które opiekują się gąsienicami błękitu?. Bez rodzimych mrówek gąsienice są znacznie bardziej narażone na drapieżniki, ale nawet rodzime mrówki spadają na hordy najeźdźców argentyńskich mrówek. Kolejnym kluczowym graczem jest nowo odkryty grzyb, który zabija rośliny łubinu – niszczycielskie liczby motyli w 2010.
Jeśli porównasz ten podgatunek z innymi członkami w obrębie icarioides złożonych istnieje uderzająca różnica w obfitości. Plebejus i. moroensis ze środkowego wybrzeża jest niesamowicie obfity motyl w dobrym siedlisku. Jest bardzo ograniczony, ale nie borykając się z trudnościami, jakimi jest Mission Blue. Mam nadzieję na jeden z naszych ostatnich bluesów San Francisco – Jeśli gatunki inwazyjne mogą być kontrolowane – to nie pójdzie drogą Xerces.
Przepraszam za dziwne przestoje w ciągu ostatnich dwóch dni – Southern Fried Network został przeżywa wspaniały rozwój, który poważnie opodatkowane nasze serwery. Ten duży ruch się korespondować z przejściem z naszych serwerów fizycznych gospodarz wykonujących. The result was corrupted files that ended with our account placed on suspension.
Problem fixed! Pages back up, account upgraded, things should be running faster than ever. I’m still having problems resolving my pages – you might notice some 404 errors until I figure out what’s going on with those…
Everyone is familiar with the famousdeath’s head hawkmoth, but I think it’s a shame we have popularized such a grim character. Above is a much more cheery Neotropical Arctiinae from French Guiana that looks like it’s sporting a clown face. Sadly this isn’t my photograph, but you should take a moment to exploreLes Lépidoptéristes de Francewebsite. Their photos from their annual expeditions makes me jealous!
