Πηγή: Βικιπαίδεια
Αποδεικνύεται ότι Richard Branson έχει μια νέα ιδέα; για να αποθηκεύσετε το ring-ουρά κερκοπίθηκος (Κερκοπίθηκος catta) με εισάγοντάς τα στο ιδιωτικό του Βρετανικό Παρθένο Νησί. Δεδομένου ότι το άρθρο επισημαίνει Μπράνσον δαπάνησε εκατομμύρια λίρες και χρόνια προσπάθειας για να μετατρέψει το νησί σε “το πιο φιλικό προς το περιβάλλον νησί στον κόσμο”. Αλλά φαίνεται ότι ο κ. Branson αποφάσισε να παραιτηθεί από την επιστήμη της διατήρησης και να το ξαναγράψει με έναν πιο φιλικό προς τις δημόσιες σχέσεις. Έρχονται οι λεμούριοι παρά τις προφυλάξεις της δικής του οικολογικής εκτίμησης γιατί θέλει “…να δημιουργήσει ένα δεύτερο νησιωτικό βιότοπο και οι συνθήκες στο Moskito είναι τέλειες.” Ίσως ο Μπράνσον να έχει ένα περίεργο παγκόσμιο λεξικό όπου είναι ο ορισμός της λέξης τέλειος “κάτι εντελώς διαφορετικό από το πρωτότυπο”.
ΕΝΤΑΞΕΙ σίγουρα, στην αρχή η ιδέα ακούγεται καλή – οι λεμούριοι κινδυνεύουν με εξαφάνιση, γιατί να μην προσπαθήσετε να τους δώσετε ένα δεύτερο άγριο καταφύγιο? Καλά, Ο Δρ Τζέιμς Λάζελ της Υπηρεσίας Διατήρησης είχε 31 χρόνια εμπειρίας στις Παρθένες Νήσους και έχει επισημάνει ότι “Οι λεμούριοι είναι ευκίνητοι, επιδέξιος, επιθετικός, παμφάγα ζώα που θα μπορούσαν να έχουν επιζήμια επίδραση σε αυτές τις απλές νησιωτικές οικολογίες. Τρώνε τα πάντα – σαύρες, καρπός, ρίζες, έντομα, πουλιά’ αυγά.” Α, αλλά μην ανησυχείς, τίποτα κακό δεν μπορεί να συμβεί όταν εισάγετε πρωτεύοντα σε ένα νησί (εισήγαγε πρωτεύοντα θηλαστικά καταστρέφουν το Florida Key). Ο Μπράνσον ξέρει ότι οι λεμούριοι θα το κάνουν μόνο “πάρτε το περίεργο γκέκο” (όπως ο σπάνιος ενδημικός νάνος-γκέκο Sphaerodactylus parthenopion), για να μην αναφέρουμε ότι πιθανότατα δεν θα εξαπλωθούν σε άλλα νησιά αφού “μισώ το κολύμπι” (κολύμβηση με λεμούριο με ουρά).
Λοιπόν γιατί τότε το ring-tailed? Όχι γιατί είναι το πιο απειλούμενο (υπάρχουν πλήθος των άλλων πιο απειλούμενοι λεμούριοι), αλλά επειδή είναι το πιο εμβληματικό. Αυτό είναι που πραγματικά με οδηγεί στον τοίχο σχετικά με αυτή τη γελοία ιδέα. Όχι μόνο εισάγει αφελώς ένα πιθανώς χωροκατακτητικό είδος σε ένα ευαίσθητο νησιωτικό βιότοπο – αλλά επειδή διαδίδει ένα ψευδές μήνυμα διατήρησης. Σαν ένα αργό παιδί, ο Μπράνσον έσπευσε στην ουρά για να το σώσει, ενώ χάνει εντελώς την ιδέα πίσω από τη διατήρηση. Το ring-tailed είναι ένα εμβληματικό είδος, Αυτό που εφιστά την προσοχή στην καταστροφή που συμβαίνει στη Μαδαγασκάρη. Ένα χαριτωμένο χαϊδευτικό ζώο που αντιπροσωπεύει τους εκπληκτικά μοναδικούς και διαφορετικούς βιότοπους της πατρίδας του. Όχι όμως αν ο Ρίτσαρντ Μπράνσον έχει κάτι να πει γι' αυτό. Γιατί να μπείτε στον κόπο να προστατέψετε τη Μαδαγασκάρη όταν μπορείτε να μπείτε και να δημιουργήσετε ένα νέο σπίτι για ένα πρωτεύον που αγαπούν όλοι? Φτου, αποφεύχθηκε η κρίση. Ο Ρίτσαρντ παίζει βιολί ενώ η Μαδαγασκάρη καίγεται.
Υποψιάζομαι ότι αυτός ο παράξενος ζωολογικός κήπος του νησιού μεταμφιέζεται σε προστασία και το πραγματικό κίνητρο πίσω από αυτό είναι εμπορικό. Μέσα στα επόμενα χρόνια θα υπάρξει μια χούφτα “πολυτέλεια, σπίτια ουδέτερα από άνθρακα χτισμένα στο νησί”. Ένα πολύ λαμπρό σχέδιο για την παροχή κινήτρων για την αγορά κατοικιών που αναμφίβολα θα κοστίσει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια το καθένα – και μπορείτε να προσποιηθείτε ότι αισθάνεστε καλά για την προστασία του κόσμου ενώ το κάνετε. Εξάλλου, οι Παρθένοι Νήσοι στερούνται χαρισματικής άγριας ζωής; Η φύση σίγουρα κάνει τρομερή δουλειά δημιουργώντας μια χώρα των θαυμάτων δισεκατομμυριούχων. Τι έρχεται δίπλα στο νησί?
Μπορεί… απλά ίσως… Ο Μπράνσον έχει τον Δρ. Ο Μορό μπαίνει πρώτος.
Έχω ακούσει παρόμοιες ιδέες να εκφράζονται ως δυνητικά καλές προσπάθειες διατήρησης από επαγγελματίες πρωτολόγους, με πλήρη σοβαρότητα. Πιστεύετε ότι υπάρχει α (αρνητικός) συσχέτιση μεταξύ της κατανόησης του περιβάλλοντος και του χαρίσματος των οργανισμών που μελετούν?
Καθόλου. Υπάρχουν πολλοί φανταστικοί επιστήμονες που εργάζονται πάνω σε πολύ χαρισματικά είδη. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι βάζετε ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα γι' αυτούς να ανακατεύουν τα πράγματα (σαν πεταλούδες!). Νομίζω ότι ο Μπράνσον είναι άστοχος εδώ – πηγαίνει ενάντια στις επιστημονικές συμβουλές στη συγκεκριμένη περίπτωση. Απλώς ηχεί περισσότερο κόλπο μέσων παρά ειλικρινή προσπάθεια διατήρησης (στειρώνουν ακόμη και όλους τους λεμούριους!)
Προσωπικά, δεν βλέπω το νόημα της διατήρησης ενός είδους εάν ο εγγενής βιότοπος έχει φύγει. Εάν δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε τον βιότοπο εξαρχής, τότε γιατί να χαλάσουμε έναν άλλο βιότοπο μόνο και μόνο για να προστατεύσουμε το πρώτο είδος? Γι' αυτό είναι οι ζωολογικοί κήποι…
Σοβαρά? Πώς υπάρχει κάποια αξία διατήρησης εάν θα στειρωθούν όλα? Ακούγεται σαν να θέλει απλώς το δικό του ιδιωτικό νησί λεμούριων. Και σκέφτηκα ότι ο John Varty ήταν γελοίος που προσπάθησε να δημιουργήσει έναν πληθυσμό τίγρεων της Βεγγάλης στη Νότια Αφρική. Τουλάχιστον αυτό το σχέδιο είναι απλώς πιθανό να αποτύχει και να είναι σπατάλη χρημάτων αντί να εισαγάγει ένα είδος που θα προκαλούσε δραστικά οικολογικά προβλήματα… Στεναγμός
Έχετε να κάνετε με κάποιον που δρα μέσα σε ένα ισχυρό πεδίο παραμόρφωσης της πραγματικότητας. Αυτός είναι ένας άνθρωπος που κατανάλωσε τεράστιες ποσότητες ενέργειας και πόρων για να χαράξει μια έπαυλη σε ένα νησιωτικό οικοσύστημα, που πετάει το ιδιωτικό του τζετ για να επισκεφθεί, όλα ενώ το καλούν “φιλικό προς το περιβάλλον.” Σαφώς, η επιστήμη και η λογική δεν ισχύουν για τον Sir Richard.
Δεν είναι τόσο κακή η ιδέα, αλλά το πώς γίνεται (αλλά κανείς δεν φαίνεται σίγουρα σίγουρος για τα πραγματικά του σχέδια, και στην αλήθεια, Μάλλον μεταμορφώνονται σε καθημερινή βάση σε αυτό “προ ραντεβού” σημείο). Νομίζω ότι η αρχική του ιδέα ήταν ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσει 3 είδη λεμούριων: ringtails (που είναι σκληρές, και γενικά σκληραγωγημένος, και θα φάει σχεδόν οτιδήποτε, δεν αρρωσταίνουν τόσο εύκολα όσο άλλα είδη); λεμούριοι με κόκκινες ροδέλες (σχολαστικός, και το έκαναν στην αιχμαλωσία, και σε ορισμένα μέρη έχουν πράγματι πεθάνει πρόωρα; και σίφακας (που είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα διαχειριστείς στην αιχμαλωσία, είναι εύθραυστα και πεθαίνουν εύκολα στην αιχμαλωσία — ο σιφακας ειναι σιγουρα τρομερη ιδεα). Η ιδέα του ήταν απλώς να τους απελευθερώσει στα νησιά και να τους αφήσει να κυριαρχήσουν ελεύθερα στα νησιά. Όλα αυτά είναι καλά και καλά για αυτούς (ή όχι, σε συνάρτηση), αλλά τι γίνεται με την ενδημική χλωρίδα? Στο νησί υπάρχουν αρκετά είδη σαυρών και γκέκο που απειλούνται με εξαφάνιση, και τα ringtails θα τα φάνε, σίγουρα. Αληθής, Πολλοί άνθρωποι έχουν τους λεμούριους ως κατοικίδια (τώρα αυτή είναι μια πραγματικά τρομερή ιδέα, για ΠΟΛΛΟΥΣ λογους), και κατά κάποιο τρόπο αυτό δεν διαφέρει από αυτό.
Αλλά μιλάμε να αφήσουμε ένα ολόκληρο μάτσο από αυτά “κατοικίδια” τρέξτε δωρεάν σε ένα ή δύο νησιά. Αληθής, οι λεμούριοι δεν μπορούν να κολυμπήσουν (οι φωτογραφίες ενός ringtail που κολυμπά τον δείχνουν ακριβώς δίπλα στη στεριά) έτσι δεν θα πάνε σε άλλα νησιά; σχεδόν σίγουρα δεν είναι θέμα. Αλλά ο Μπράνσον έχει την ευθύνη να φροντίζει εξαιρετικά καλά αυτά τα ζώα, ειδικά αν αφεθούν να τρέχουν ελεύθερα σε όλο το νησί (που όλοι όσοι γνωρίζουν αυτά τα ζώα πιστεύουν ότι είναι ένα πολύ κακό σχέδιο.) Πρέπει να έχουν ένα πλήρωμα κτηνιάτρων στο χώρο 24/7 να παρακολουθεί τα ζώα και να βεβαιώνεται ότι τα φροντίζουν καλά, όχι άρρωστος, να πάρει αρκετά για να φάει, κ.λπ.. Ίσως μάλιστα να υπάρχει μια ερευνητική ομάδα ανθρώπων που εργάζονται σε διδακτορικά στην πρωτογονολογία για να παρακολουθούν τις ομάδες των λεμούριων και να τους αναφέρουν. Εάν εκτελείται κακώς, Το σχέδιο του Μπράνσον θα μπορούσε να καταδικάσει πολλούς από τους λεμούριους σε θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί. Δεν υπάρχουν δεδομένα που να δείχνουν εάν υπάρχουν ή όχι νέα παθογόνα στα οποία θα εκτεθούν που θα είναι επιβλαβή για αυτούς — ή την πιθανότητα να φέρουν άλλα παθογόνα στα νησιά. Αν ο Μπράνσον είναι αδιέξοδος στο σχέδιο, ο καλύτερος τρόπος θα ήταν η κατασκευή μεγάλων περιβλημάτων για τα ζώα, και παρέχουν επαρκή (και δαπανηρή κτηνιατρική φροντίδα), και κάνουν όλες τις αποικίες ή τις αποικίες να παρακολουθούνται καλά.
Κάθε άτομο με το οποίο μίλησα (σε ένα καλά συνδεδεμένο δίκτυο ειδικών λεμούριων & οικολόγοι) έχει πει, σε ισχύ, “γιατί στο καλό δεν χρησιμοποιεί τα δισεκατομμύρια του για να βοηθήσει τη φτωχή παλιά Μαδαγασκάρη ώστε οι λεμούριοι να παραμείνουν εκεί?” Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Ίσως θα έπρεπε να κάνει μερικά από τα δύο — προνοήστε για μερικούς λεμούριους σε αυτό το νησί ΚΑΙ βοηθήστε τα καταφύγια στη Μαδαγασκάρη όπου οι λεμούριοι δέχονται πυρά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που θα μπορούσε να το κάνει αυτό, και η Μαδαγασκάρη χρειάζεται οπωσδήποτε τη βοήθεια.
Δεν είχα ακούσει ότι στειρώνουν τους εν λόγω λεμούριους … αυτό δεν έχει νόημα για μένα, όπως φαίνεται μέρος του ζητήματος αυτού θα ήταν να έχουμε μια αναπαραγωγή, βιώσιμη αποικία. Αφ 'ετέρου, ίσως θέλει να στειρώσει μόνο την πρώτη παρτίδα, και πώς λοιπόν “το πείραμα” γυμνάζεται με πιο ανθεκτικούς ενήλικες (όχι βρέφη.)
Αγαπητέ σκώρο,
Μπορείς να διαφωνήσεις με κάποιον και να μην τον πεις ηλίθιο? Αναμφίβολα ο Ρίτσαρντ έχει τους εμπορικούς του λόγους για να είναι φιλάνθρωπος, αλλά πραγματικά δεν χρειάζεται να σύρεστε στη λάσπη επειδή αμφιβάλλετε για την ειλικρίνειά του? Γιατί δεν σώζετε τους λεμούριους? Και μετά μην επιλέξετε να ξοδέψετε το χαρτζιλίκι σας για παγκόσμια διαφήμιση με υποκριτικό τρόπο?
Ευχαριστώ που το διαβάσατε γιατί ο χρόνος σας είναι τόσο πολύτιμος.
Βασανίζω.
Φυσικά, Με σεβασμό μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου. Μπορεί να έχεις δίκιο, Μπορεί να κάνω λάθος αμφιβάλλοντας για την ειλικρίνειά του. Και αν κάτι τον κάνει λιγότερο ηλίθιο επειδή ήξερε πώς να κάνει το PR στον ζωολογικό κήπο του νησιού με στειρωμένους λεμούριους. Αν όμως είναι ειλικρινής, Προτείνω να παραμείνει στη βιομηχανία που καταλαβαίνει καλύτερα.
Και αυτό θα ήταν εμπορικό διαστημικό ταξίδι από μια φτωχή κομητεία στο Νέο Μεξικό.