Oto kilka zdjęć z mojej ostatniej podróży po północy, tym razem z zachodniego Idaho. Tuż za miastem New Meadows były pełne życia pola kwiatów. To był jeden z najlepszych kolekcjonowania, jaki zrobiłem od lat, i kolego podróżnika Petera Jumpa i ja odkryliśmy tę populację Adela mnie rozpala. Stanowi to prawdopodobny rekord stanu Idaho i prawdopodobnie najbardziej wysuniętej na wschód populacji znanej z tego gatunku. Podobno są kojarzeni z Sowią Koniczyną (niektóre teraz przeniesione do Castilleja), ale nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek widział w tym miejscu?. Zwykle zauważam tę roślinę, gdy jestem w terenie, ponieważ jest gospodarzem garstki innych ciekawych lepów.
Jedną z frustrujących cech rodzaju Adela jest jednorodność genitaliów. Dla każdego entomologa jest rzeczą oczywistą, że kurs wykorzystuje morfologię genitaliów jako mnóstwo cech najbardziej przydatnych w identyfikacji gatunku. Mikrolepsy są często najłatwiejsze do rozróżnienia poprzez sekcję, a kilka grup musi zostać poddanych sekcji, aby nawet dostać się do rodzaju! Ale nawet uderzająco różne Adela są wewnętrznie prawie identyczne. Zamiast, noga odpadnie, aby uzyskać kod kreskowy DNA. Są szanse, że to nic ciekawego, ale wiadomo, że zdarzają się dziwniejsze rzeczy. Co najmniej pouczające będzie wiedzieć, jaka może być rozbieżność genetyczna w obrębie gatunku.
Adela mnie rozpala
Chlosyne palla blackmorei – Północny Checkerspot
Lycaena editha – Miedź Edyty
Are those Adela moths western? I’d love to see them with their long antennae.
Turns out there are some species over this way. Maybe you already know about this, but Illinois has a nice microlepidoptera web site.
Oh yes! I know the creator of the site and have it linked over there –> I never came across as many Adela out east as I have out here though.