Hoe maak je Sex een Moth

Voor deze maandag Mot ik dacht dat ik een korte tutorial over hoe je het geslacht van motten nauwkeurig te bepalen plaatsen. Hoewel er tal van voorbeelden van seksueel dimorf soorten (waar mannen en vrouwen zijn duidelijk verschillend), de meeste motten niet. Saturniidae maken ons leven makkelijk door het hebben opvallend verschillende antennes tussen de seksen. Zo zie je de grote, plumose antennes van deze mannelijke Dryocampa blozend onder. De bijbehorende vrouwtjes hebben antennes die draderige zijn in vergelijking. Elke keer heb je twee motten met antennes dit anders dan dat het eerlijk is om te bellen de grotere mannelijke. Meestal zijn deze zullen Saturniidae, maar af en toe wat havik motten, beervlinders, en een verstrooiing van andere groepen hebben antennaal dimorphism. Meest motten die er niet over deze duidelijke verschillen hebben, of heb je alleen een exemplaar zonder tegenhanger te vergelijken met, en dus het duurt een beetje meer speurwerk om erachter te komen welk geslacht ze zijn.

Er zijn twee plekken vrij om te controleren – de punt van de buik en de frenulum onder de vleugels. Mannelijke motten hebben claspers – of spatel zoals plooien van hun genitaliën die fysiek grijpen op het vrouwtje tijdens de paring. Vaak kunt u de contouren van deze claspers die eruit zien als een paar gevouwen handen op de onderkant uiteinde van het achterlijf te zien. Indien geen splitsing wordt gezien bij de punt van de buik dan meestal een vrouwelijk. Deze techniek kan goed werken voor vlinders, omdat zij niet een-vleugel koppelen apparaat zoals een frenulum gebruiken, maar niet succesvol in harige motten indien de structuur van de buik wordt verduisterd.

De meeste Lepidoptera hebben een mechanisme voor het houden van hun vleugels samen in de vlucht. Basale bestellingen als de Micropterigidae en Hepialidae hebben een eenvoudige duim-achtige proces dat loskomt van de hindwing te koppelen helpen met de voorvleugel. Maar de overgrote meerderheid van de motten gebruik een frenulum-retinaculum. Deze illustratie uit Wikipedia illustreert perfect het mechanisme en de seksuele dimorfisme. Om een ​​of andere onbekende reden vrouwelijke motten hebben meerdere kleinere haren terwijl mannetjes hebben een grotere enkel een. Misschien is de meervoudige borstelharen bieden meer ondersteuning voor een ei-beladen vrouwelijke, Overwegende dat het enig borstelharen zorgt voor meer flexibiliteit en kracht voor mannen. Maar ik geloof niet dat elke hypothese is ooit getest.

Om dit beter illustreren hier is de onderzijde van een mannelijke Apamea aurinticolor (Noctuidae) het frenulum duidelijk zichtbaar rechts. Aan de linkerkant van de frenulum in het retinaculum is weggestopt op de voorvleugel – mee deze structuur is een groepje sterk gekruld schubben op de costa van de voorvleugel – niet dat patch van haren die naar boven wijzen. Het tweede beeld is hetzelfde mot bij een hogere vergroting met de frenulum gekleurd in het groen. Soms moet je plagen uit de frenulum van ondergedoken om te bepalen wat er gebeurt – een pin die is naar beneden geduwd op uw bureau zal een klein haakje perfect voor deze job te creëren. Af en toe je zou het frenulum breken, maar dat is geen groot verlies als je verliest enige en u het geslacht op het etiket op te nemen.

Hier is een vrouwelijke Autographa kaart (Noctuidae) dat flauw toont 3 haren die make-up haar retinaculum. Klik om embiggen op Flickr.