Wow tá sé curtha ar feadh cúpla seachtain ó shin mo last post, agus mé beagán náire tar éis ligean dó dul chomh fada. Cad a bhí mé suas go dtí? Ní nach iomláine. Uimh turais a bhailiú go hiontach, aon speiceas nua nó fionnachtana. I ndáiríre tá mé ag suí ag an micreascóp dissecting baill ghiniúna nó databasing cuileoga seadánacha. Beidh orm postáil leantach a dhéanamh chun tuilleadh eolais a fháil orthu sin…
Ach do anois, seo foirm pictiúir Lúnasa seo caite. Bhí mé i mo sheasamh ar stráice oscailte de fhásach Chihuahuan díreach taobh amuigh de Douglas Arizona; míle ó theorainn Mheicsiceo. Shroich mé an tráthnóna sin le mo chomhghleacaí bailithe, micrealeipidopterist Peter Jump, agus bhí muid díreach tar éis campa a bhunú mar a d'fhás rolla na toirneach gar. Seachas na cóin luaith imithe thart timpeall orainn agus inimirceach mídhleathach ócáideach, bhí muid an t-aon (agus is airde) rud thart ar feadh na mílte. Ach bhí an tintreach ró-dheacair le cur i gcoinne, Tá pictiúr ag teastáil uaim! Ach ní raibh scaoileadh cábla agam, ná Tripod, nó ceamara maith fiú. Mar sin, cad atá le déanamh… Roghnaigh mé an rogha genius seasamh taobh amuigh do 40 nóiméad le mo Canon point-and-shoot. theip orm 99% de gach urchar a ghlac mé, agus le gach nóiméad a rith d'fhás an tintreach níos dlúithe. Ar deireadh, Shiúil mé ar an íomhá mhaith seo. An stoirm dar críoch suas a bheith gearr, huddle muid sa charr (gur féidir leat a dhéanamh díreach amach sa phictiúr) agus an tintreach ag druidim agus ag crith orainn ar feadh uair an chloig ansin bhog sé ar aghaidh. Bhí bailiú an oíche sin go hiontach. Bhí an oiread sin leamhain sa ghaiste go raibh gach rud buailte go giotán. D’éirigh liom dornán eiseamail mhaithe a tharrtháil, ach ceacht foghlamtha don chéad uair eile.
Dazzling. I’ve found my best blacklighting also when a whopper of a storm is brewing – don’t know what it is about that weather that makes the bugs so active.
I’ve noticed the odd night here or there where the moths in the trap seemed to be exceptionally ratty, and I’ve wondered at the cause and how to prevent it. The fact that it wasn’t happening every night ruled out the trap itself as the ultimate cause, though if, as you say, it’s due to too many individuals inside at once then I suppose the trap is partly to blame. How to get around it? Larger trap? Two traps together? Turn it off halfway through the night? (But what about the late-night flyers?)
I think there are a handful of factors, first and foremost being the percentage of strong flying moths (like Sphingidae) or beetles. But that seems pretty obvious, 40 flapping sphingids in the trap turns it into a vortex, or beetles run around destroying things.
I think it also depends on the killing agent you are using, wind, and how well the trap is sealed. On the most humid of humid nights acetate seems to start failing, where cyanide in the trap would be ideal.
I’m headed to Southern TX in a few weeks and I’ve made some preparations – I’ve built screens that will fit around my traps to keep out the big stuff, and I’ve prepared to have three jars of acetate per trap. Táimid dóchasach, that will do it!! The alternative is to completely swap out the traps two or three times over the course of the night, rud a bhfuil a fhios agam a dhéanann daoine (osna).
Ar ais sa lá, d'úsáideamar DHÁ aicéatáit eitile agus ciainíd photaisiam, toisc go raibh aicéatáit go maith do na leamhain níos lú agus sholáthair ciainíd cnag amach níos tapúla ar an gceann is troime, millteach, ciaróga tromping. Tais, Is cinnte go mbíonn páirt ag aimsir fhliuch; is cinnte gur mhaith leat do gaiste tirim don trealamh, gníomhairí marú araon a bheith ag obair go héifeachtach, agus cáilíocht na gabhála. D’úsáideamar lasc ama don solas UV freisin (idir AC agus DC) – ceann de na cineálacha plug-in a ligeann duit na huaireanta a shocrú inar cheart go mbeadh rud éigin ar siúl agus as. Bhí sé seo go príomha mar gheall ar an bhfíric go raibh muid suas go dtí 20 gaistí trasna 3 contaetha le socrú agus le bailiú uair sa tseachtain le haghaidh 4 mhí gach samhradh le breis 10 blianta. Doigh liom go bhféadfaí an t-amadóir a oiriúnú go héasca le bailiú ag tréimhsí ama áirithe nó iolracha in aon oíche ar leith, ag brath ar do spriocanna.
ps – chris, cad í an eolaíocht friochta ó dheas seo a fheicim i do sheoladh? Má théim go dtí do WordPress gnách, Ní léiríonn Seabrooke agus do fhreagra.
Sin tonna gaistí! Cén fáth a raibh an suirbhé seo??
Agus- Tá mo bhlag iomlán bogtha agam go dtí an gréasán eolaíochta friochta ó dheas, ní bheidh an seanbhlog wordpress ann ach mar chartlann agus ní dhéanfar aon nuashonruithe. Mar sin athraigh do naisc chuig an leathanach nua, go raibh maith agat!
Gan a bheith ina bhailitheoir (seachas grianghraif), Táim i mo ghaiste i mo chónaí agus mar sin ní bheadh an t-aicéatáit/cianíd ina rud a chaithfinn smaoineamh air. Ach is féidir liom a fheiceáil conas a d'fhéadfadh ciaróga agus leamhain trom rudaí a mhúscailt i ndáiríre. I hadn’t really paid attention to their numbers in the catch on those nights versus others. (I can’t even imagine 40 sphingids in the trap at once! A busy sphinx night for me might be a dozen). Screens are an interesting thought. I wonder how many smaller moths you’d lose by having something they could bump into or land on.
I’m not a collector anymore, either, Seabrooke. Do you have any sample pics of the plates in your new book?
Seabrooke, I found a couple pics of your book plates online. Nice! I like the natural poses over pinned and stretched moth specimens. Good job.